Highlands to najbardziej wysunięta na północ część Szkocji, zajmująca około jednej trzeciej powierzchni całego kraju. W życiu nie widziałem tak soczystej zieleni jak tutaj. Poczujemy tu przepiękny kontakt z naturą. Idealne miejsce do relaksu oraz naładowania baterii, jest to bowiem najsłabiej zaludniony region Unii Europejskiej. Może to wydać się dziwne, ale już po wylądowaniu na lotnisku w Inverness i wyjściu z samolotu poczułem różnicę w powietrzu. Jest ono tutaj tak czyste, jak dla mnie pachnie lasem i grzybami. A widoki? Nie mogłem nacieszyć oczu. Malownicza trasa Great Glen jest olbrzymim rowem tektonicznym ciągnącym się przez całą Szkocję od Inverness do Fort William. Przylot do Inverness traktujcie tylko jako bazę wypadową. Im dalej od Inverness, tym piękniej. W Szkockich Hihglands – czyli Górach Kaledońskich – podczas mojej wyprawy odwiedziłem: Fort William, Fort Augustus, Drumnadrochit oraz Loch Ness. 

Fort William i Ben Nevis – prawdziwe piękno natury.

Koniecznie musicie odwiedzić Fort William, nad którym królują góry Grampian z Ben Nevis, czyli najwyższym szczytem Szkocji i całych Wysp Brytyjskich. Wznosi się nad zatoką Firth of Lorne na wysokość 1344 metrów n.p.m. Jego gaelicka nazwa to “Beinn Nibheis”, co wolnym tłumaczeniu oznacza “Złośliwa Góra”. Jest to także idealne miejsce do uprawiania “hill walking”, który przyciąga tutaj turystów z całego świata. Czy wiecie, że każdego roku w pierwszą sobotę września organizowany jest tutaj bardzo nietypowy wyścig. Jego tradycja sięga 1885 roku, kiedy pewien fryzjer z Fort William samotnie wbiegł na szczyt. Ponadto co roczny “Off Beat Downhill”, czyli współzawodnictwo najlepszych kolarzy górskich na świecie, którzy zjeżdżają na rowerach z Ben Nevis. Przyznam Wam się, że był to jeden z piękniejszych szlaków w moim życiu, którym miałem przyjemność się wspinać. Poczuć tu można prawdziwą przestrzeń, odetchnąć pełną piersią. Góry są tak zielone, jakby je ktoś wręcz pokolorował. Na ich zboczach – w istnej sielance – żyją sobie dziesiątki owiec. W zamieszkałej przez 6 milionów osób Szkocji jest ich aż 11 milionów! Nie wolno zapominać o jednej z najsłynniejszych mieszkanek Szkocji, tj. owcy Dolly, pierwszym sklonowanym ssakiem na świecie. Piękną Dolinę Nevis docenili także filmowcy. U jej podnóża kręcono takie filmy jak: Braveheart Waleczne Serce, Rob Roya czy Nieśmiertelny. W głębi doliny znajduje się wiadukt kolejowy Glenfinnan oraz wodospad Steall Falls, które zostały uwiecznione w filmie o Harrym Potterze – stadion do gry w Quidicha umiejscowiono właśnie w tej dolinie z wodospadem w tle.

Trekking na Ben Nevis.

Do najciekawszych miejscowych atrakcji należą ruiny zamku, gorzelnia whisky i miejscowe muzeum. Będąc w Fort William koniecznie jako główny punkt programu zaplanujcie sobie wspinaczkę na Ben Nevis, który zaliczany jest do Korony Europy. Szlaki są bardzo dobrze oznaczone – aczkolwiek – momentami jest dość stromo. Najpopularniejszym i najłatwiejszym szlakiem wiodącym na Ben Nevis jest biegnący południowym zboczem tzw. Victorian Pony Path. Ma on około 9,6 km długości, a jego pokonanie zajmuje około 7-8 godzin. Z każdym krokiem, co raz piękniejsze widoki. Góry rozpieszczały mnie widokami. Po drodze mijamy wodospady, a w połowie drogi na szczyt podziwiać możemy krystalicznie czyste jezioro Lochan Meall an t-Suidhe. Droga z centrum miasta do punktu wyjściowego na szlak zajmie nam około 40 minut. Samochodem jedynie 8-10 minut. Możemy także skorzystać z miejscowego busa, który dowiezie nas do Youth Hostel. W niedziele nie kursuje tam żaden publiczny transport. Ciekawym rozwiązaniem na zwiedzanie Fort William jest wypożyczenie roweru, za który zapłacimy 25 funtów (za cały dzień). Za jednorazowy bilet autobusowy zapłacimy 2,10 funtów. Taksówka z centrum do początku szlaku na szczyt Ben Nevis wyniesie nas 8-10 funtów. Na szkockie szczyty wychodzi się z poziomu morza, a ich osiągnięcie wymaga bardzo dobrej kondycji i szybkiego pokonywania różnicy wzniesień. Pamiętajmy tylko, że pogoda tutaj bywa kapryśna i zmienia się jak w kalejdoskopie. Jeśli jednak nam sprzyja, to spacer w takich okolicznościach natury jest czystą przyjemnością. 

Fort Augustus i Loch Ness.

Najlepszym rozwiązaniem jest wypożyczenie samochodu, dzięki temu możemy sami sobie wyznaczyć tempo zwiedzania i postojów na podziwianie natury. Jest to jednak opcja dla tylko odważnych, którzy nie maja oporów jeździć po drugiej stronie drogi.

Kolejnym wariantem zwiedzania szkockich Highlands jest komunikacja publiczna, z której osobiście korzystałem i jestem zadowolony. Do Szkocji przyleciałem z Londynu na pełne 3 dni. Odwiedziłem Fort William oraz Fort Augustus. W każdym z tych magicznych miasteczek spędziłem jedną noc. Lot z Londynu do Inverness zajmie jedynie godzinę. Autobus (numer 11) z lotniska do centrum Inverness to koszt 4,20 funtów. Podróż zajmie niecałe 25 minut. Autobusy odjeżdżają tuż na przeciwko głównego wejścia na terminal lotniskowy. Czas odjazdów możemy sprawdzić na tablicy, obok przystanku. Jest to elektryczny system, który bardzo dokładnie pokazuje wszystkie godziny odjazdów. 

Moim zdaniem nie ma sensu marnować czasu na pobyt w Inverness. Warto od razu wyruszyć w głąb Highlands. Tak naprawdę z dworca autobusowego w Inverness możemy dostać się w każdy zakątek Szkocji. Głównymi przewoźnikami są: Citylink, Stagecoach Highland oraz Sheil Buses. Jednak najczęściej kursuje Citylink. Warto odwiedzić ich stronę i zabukować sobie bilet jeszcze przed przyjazdem. Nie kursują one zbyt często w ciągu dnia, szczególnie w trakcie weekendu. Za autobus z Inverness do Fort William zapłacimy 11 funtów, a podróż zajmie nam 2 godziny. Jeśli wybieramy się do Fort Augustus to o dziwo zapłacimy taką samą kwotę, podróż zajmie 1 godzinę. Podczas 3 dni spędzonych w Highlands cały czas korzystałem właśnie z tego przewoźnika. Pamiętajcie tylko, aby wcześniej dokładnie sprawdzić godziny odjazdów i mniej więcej zaplanować swój czas potrzebny na zwiedzanie każdego miejsca. Zdaję sobie sprawę, że mój pobyt w dolinie Great Glen to jedynie piękny przedsmak do poznania Highlands. Podobno najpiękniej jest na wyspie Skye.

Relacja video z mojej podróży po Szkockich Highlands: