Hanoi jest stolicą i drugim pod względem wielkości (po Ho Chi Minh) miastem Wietnamu. Tu wszystko jest takie proste, zaczynając od budynków, a kończąc na życiu Wietnamczyków. Odwiedzając tę część Azji chciałem wzbogacić swoje życie o nowe doświadczenia. Nie zawsze wszystko musi pięknie wyglądać, aby się podobało. Hanoi jest mocno zaniedbany, ale za to ma swój niepowtarzalny urok. Jest w nim coś pociągającego, to wspaniałe miasto z duszą i charakterem. Nigdzie indziej na świecie nie smakowała mi tak bardzo miseczka smażonego ryżu zjedzona na roztrąbionej ulicy, siedząc na plastikowym krzesełku i popijając lokalnym piwkiem Bia Hoi. Czeka nas tutaj ogromny szok, szczególnie jeśli nigdy wcześniej nie odwiedziliśmy żadnego azjatyckiego kraju o tak niskim standardzie życia. Ciągłe bezsensowne trąbienie, strach przejścia na drugą stronę ulicy, zatłoczone chodniki i ulice, wszechobecny chaos to pierwszy po przylocie obraz Hanoi. Pomimo to podobało mi się w Wietnamie i to bardzo! Podobało, że nikt nie udaje kogoś innego, lepszego. Pomimo codziennej biedy i brudu dostrzegłem coś więcej, że ludzie tutaj nie poddają się – tylko dlatego – że mają ciężką sytuacje finansową. Oni są wojownikami i potrafią być szczęśliwi – tak po prostu.

Czy Wietnamczycy jedzą psy i dlaczego to robią?

Słyszałem wiele legend o tym, że jada się tutaj psy, że można bez problemu kupić kebaba z psa. Podczas mojej wycieczki do Ha Long Bay dowiedziałem się wszystkich szczegółów z tym związanych od naszego wietnamskiego przewodnika. To prawda spożywanie posiłków z psa jest tutaj na porządku dziennym. Przesadzone jest za to wiele plotek o tym, że na każdym rogu znajdują się budki z psim kebabem. Wietnamczycy spożywają mięso z psa zazwyczaj w swoim domowym zaciszu. Można też spotkać to danie w niektórych ulicznych knajpkach. Wietnamczycy wierzą, że jedząc psa pod koniec miesiąca – przyniesie im to więcej szczęścia w nowym miesiącu. Psy to nie jedyne zwierzęta jakie są tutaj kulinarnie popularne. Do prawdziwych przysmaków tubylcy zaliczają również: konie, koty, myszy, szczury. Na południu kraju natomiast szczególnie spożywane są: żaby, krokodyle i węże. A także wszystko co się rusza i można z łatwością upolować na ulicy (jak np. karaluchy). Smacznego! 🙂

Kolejnym wietnamskim przysmakiem jest snake wine, czyli “marynowane” węże i skorpiony umieszczane na kilka lat w butelki. Spożywając ten napój mieszkańcy Wietnamu wierzą, że przyniesie im to więcej sił, a z młodych chłopaków zrobi prawdziwych mężczyzn. Młodzi ludzie nie mogą pić snake wine, przywilej ten dopuszczalny jest dopiero od 14. roku życia. Nakazuje tak bardzo stara wietnamska kultura i tradycja. Wino z węża jest również naturalnym afrodyzjakiem – odpowiednikiem viagry. Ciekawostką jest, że podczas wojny mieszkańcy nie mieli żadnych większych rozrywek poza spotkaniami i piciem snake wine. Spowodowało to ogromny przyrost naturalny, nawet po 5-7 dzieci w każdej z rodzin. To dlatego w obecnych czasach miasta i wioski są tak bardzo przeludnione.

Hanoi to tłok, hałas, gwar, trąbienie, wszechobecne skutery i motory. Po prawie 7 milionowym mieście poruszają się 4 miliony motocyklistów (nie wliczając dzieci do 18. roku życia oraz starszych ludzi, którzy też są zmotoryzowani). Rzad chcąc ograniczyć posiadanie przez mieszkańców samochodów nakłada aż 200 % vatu na kupno nowego samochodu. To główny powód ogromnej ilości skuterów i motorów, które stały się najtańszym i najpopularniejszym środkiem komunikacji, szczególnie w bardzo wąskich uliczkach. Posiadanie tutaj samochodu to prawdziwy luksus, na który stać tylko nielicznych obywateli Wietnamu.

Kiedy w mieście zmniejsza się natężenie ruchu? Zazwyczaj po obiedzie w południe – przyjęło się, że każdy Wietnamczyk ucina sobie wtedy krótką drzemkę 🙂

Wiza do Wietnamu, czy jest potrzebna i ile kosztuje?

Tak, do Wietnamu obowiązuje wiza. Istnieją dwa sposoby, aby ją dostać. Pierwszy to udanie się do ambasady Wietnamu w naszym kraju na omówione spotkanie z wypełnionymi dokumentami oraz zdjęciem paszportowym 4×6. Drugim sposobem, który jest wygodniejszy i który polecam to zdobycie wizy “on arrival” na docelowym lotnisku w Wietnamie. Wszystko czego potrzebujemy przed wylotem to urzędowego dokumentu (promesa) pozwalającego na wjazd do tego kraju. Aby go zdobyć należy zgłosić się do jednej z agencji pośredniczych. Osobiście polecam stronę http://www.wietnamwiza.com, z której sam korzystałem i zaledwie w przeciągu 3 dni roboczych uzyskałem promesę. Koszt promesy w takiej agencji to 59 PLN. Po wylądowaniu udajemy się do okienka “visa on arrival”. Tam załączamy promesę, zdjęcie paszportowe 4×6, wypełniony wniosek oraz opłacamy „stamp fee”. Uwaga bardzo ważna informacja! Opłatę za wydanie nam wizy na lotnisku możemy zapłacić jedynie w dolarach amerykańskich i wynosi ona 45 US. Nie ma możliwości płacenia kartą kredytową oraz brak możliwości płacenia w innej walucie. Na terenie terminala przylotów w Hanoi nie znajduje się również żaden bankomat! Byłem świadkiem jak kilku przyjezdnych turystów chciało zapłacić za wizę kartą, nie mieli przygotowanych dolarów i urzędnik odmówił im wydania paszportów – cofając na koniec bardzo długiej kolejki. Rozwiązaniem tej sprawy – po długim oczekiwaniu aż wszyscy obiegający się o wizę ją otrzymają – było zabranie ich w eskorcie ochrony do poza strefę przylotów, gdzie znajduje się bankomat. Pamiętajcie, że posiadając odliczoną sumę 45 US dolarów zaoszczędzimy sobie nerwów i czasu.

Czy do Wietnamu potrzebne są szczepienia i czy są one obowiązkowe?

Przed wyjazdem do Wietnamu możemy się zaszczepić, ale nie jest to obowiązkowe. Bez karty szczepień również zostaniemy wpuszczeni na teren kraju – na lotnisku nikt tego nie sprawdza. Jest to tylko nasza decyzja czy się szczepimy, czy też nie. W dużych miastach takich jak Hanoi czy Ho Chi Minh, nie istnieje żadne zagrożenie zarażenia się chorobami zakaźnymi oraz malarią. Inaczej sprawa wygląda w małym wioskach, szczególnie w rejonach dżungli czy górach. Tam istnieje zagrożenie zarażenia się głownie malarią. Jeśli jednak planujemy nasz pobyt tylko w stolicy Hanoi czy innym dużym mieście – nie musimy martwić się o wcześniejsze szczepienia. Osobiście przed wyjazdem nie przyjąłem żadnych zalecanych szczepień. I nie chodziło o to, że olałem temat, tylko byłem długi okres chory, potem przeziębiony i nawet nie kwalifikowałem się do szczepionki. Moim zdaniem lepiej dmuchać na zimno i się zaszczepić tylko jeśli wyruszamy poza (bezpieczne) miejskie tereny, ponieważ koszty leczenia w Wietnamie są dość wysokie, a jakość służby zdrowia jest na bardzo niskim poziomie. Jedynie na co warto zwrócić ogromną uwagę to woda. Absolutnie nie należy pić wody z kranu, ani tym bardziej kupować jakiś napojów czy wyciskanych soków na ulicy (zazwyczaj z kostkami lodu kranowej wody). Możemy zarazić się azjatyckimi bakteriami co spowoduje bardzo nieprzyjemne zatrucie organizmu. Kupujmy wyłącznie butelkowaną wodę i najlepiej zagranicznych marek, jak np. nestle czy pepsico, ponieważ kupując najtańsza wietnamską wodę nie mamy 100% gwarancji, że nie jest to woda z kranu zamknięta w butelkę. Myjąc zęby również polecam przepłukać usta wodą z butelki, a nie z kranu.

Hanoi było jednym z ciekawszych doświadczeń w moim życiu – w którym warto próbować wszystkiego – aby poznać jego prawdziwy smak przed śmiercią. A jaki jest smak Wietnamu? Na pewno nie słodki, wręcz przeciwnie gorzki i bardzo wyrazisty, pozostawiający niesmak. Na pewno zapamiętam te niezwykłe chwile na długo. Hanoi zapisuje jednak na listę moich miejsc, które zawsze chciałem odwiedzić, ale już nigdy tam raczej nie wrócić. Aby poznać miasto oraz odwiedzić Ha Long Bay – 3 dni wystarczą nam w zupełności. Pierwszy i ostatni dzień przed wylotem, na zobaczenie miasta oraz cały drugi dzień na wycieczkę do Ha Long. Drugą opcją poznania Wietnamu – już trochę bardziej odważną – jest przyjazd tutaj na 7-10 dni (tak jak pewna grupa amerykanów, których poznałem na miejscu). Swoją przygodę z Azją warto zacząć od dawnego Sajgonu – najbardziej rozwiniętego miasta Wietnamu – liczącego aż 10 mln mieszkańców. Przylot do Ho Chi Minh, a następnie podroż pociągiem wzdłuż Półwyspu Indochińskiego, na północ kraju do Hanoi.